"The big, international tug-of-war is over and the ball is in the court: Mark Rutte has been appointed NATO's new secretary-general.
He had been flirting with the job for months by condoning Israel's war crimes and throwing oil on the fire of the war in Ukraine, but has now finally secured the next step of his career.
This makes him the fourth secretary-general to be provided by the Netherlands and makes the Netherlands the country that has provided the secretary-general most often. This underlines the close relationship between the Dutch capital and NATO. With this, Rutte also joins a long line of politicians who champion the interests of capital in the Netherlands and beyond.
The first secretary-general delivered by the Netherlands was Dirk Stikker (1961-1964). This former director of Heineken was also the first party chairman of the VVD (People’s Party for Freedom and Democracy) and founder of the Labour Foundation. The Labour Foundation's aim was to 'reconcile' employers and employees and thus counter the danger of socialist uprisings. During his political career, he campaigned, among other things, against asset stripping by entrepreneurs who had made large profits by collaborating with the occupier during the war, and opposed Indonesian independence. As foreign minister in the Drees I and II cabinets, he was involved in setting up NATO from within the Dutch government.
The second secretary-general delivered by the Netherlands was Joseph Luns (1971-1984). He too fitted squarely into the profile of a NATO boss. He was a staunch anti-communist and had been a member of the NSB (National Socialist Movement) in his youth. As foreign minister between 1952 and 1971, he mainly expressed the wishes of the section of capital with a transatlantic orientation. Within the EEC (predecessor of the EU), for instance, he opposed the creation of a continental political union and the pursuit of a common European foreign policy separate from the United States and Britain. He also continued to support the US in the Vietnam War. As a reward, he got the job as secretary-general. Here, he continued to make the case for armaments and, among other things, arranged for 572 US nuclear missiles to be stationed in Europe.
The third secretary-general delivered by the Netherlands was Jaap de Hoop Scheffer (2004-2009). He served as foreign minister in the Balkenende I and II cabinets, where he supported the invasion of Iraq, among other things. After his ministerial term, he became secretary general and helped expand NATO towards the east by expanding the military alliance with Albania and Croatia, among other things.
Thus, Dutch politicians and the capitalist interests they represent have helped guide NATO through all phases of its existence: from the anti-communism that played a major role in its founding, to the defence of Euro-Atlantic, capitalist interests in Europe and worldwide, to its major expansion towards Eastern Europe after the Soviet counter-revolution. In its 75 years of existence, NATO has been involved in a long series of imperialist wars that have cost hundreds of thousands of lives, such as the NATO intervention in Yugoslavia 25 years ago or the war in Afghanistan. NATO has committed countless unsanctioned war crimes and supported fascist regimes.
NATO is therefore not a factor that guarantees 'peace and security', as has been widely claimed in recent days. On the contrary, NATO is a booster of international conflicts and wars, in which the Netherlands is becoming increasingly involved. NATO exercises are taking on an increasingly massive form. In recent months, several Dutch soldiers have already been injured in these and one soldier even died. Meanwhile, many billions of taxpayers' money are spent on NATO's armament and missions.
Now Rutte gets to oversee the next phase in NATO's existence. A phase that will be full of a strategic realignment of the alliance against competition from China and Russia. For whatever exactly the next phase of NATO has in store, it should be clear that this alliance is nothing but an imperialist alliance, or an alliance of the capitalists seeking to expand their markets and spheres of influence. The struggle for peace and against war begins with the struggle against NATO as the main imperialist military alliance in which the Dutch capitalist class participates."
Rutte nieuwe secretaris-generaal NAVO
Het grote, internationale getouwtrek is voorbij en de kogel is door de kerk: Mark Rutte is benoemd tot de nieuwe secretaris-generaal van de NAVO. Hij flirtte al maanden met de baan door de oorlogsmisdaden van Israël te vergoelijken en olie op het vuur te gooien van de oorlog in Oekraïne, maar heeft nu uiteindelijk de volgende stap van zijn carrière verzekerd. Hiermee wordt hij de vierde secretaris-generaal die Nederland levert en is Nederland het land dat het vaakst de secretaris-generaal heeft geleverd. Dit onderstreept de innige band tussen het Nederlands kapitaal en de NAVO. Rutte stapt hiermee ook in een lange rij van politici die zich hard maken voor de belangen van het kapitaal in Nederland en daarbuiten.
De eerste secretaris-generaal die Nederland leverde was Dirk Stikker (1961-1964). Deze voormalige directeur van Heineken was tevens de eerste partijvoorzitter van de VVD en grondlegger van de Stichting van de Arbeid. De Stichting van de Arbeid had als doel om werkgevers en werknemers te ‘verzoenen’ en zo het gevaar van socialistische opstanden tegen te gaan. Tijdens zijn politieke carrière maakte hij zich onder andere hard voor het tegengaan van vermogensaanslagen van ondernemers die grote winsten hadden gehaald door met de bezetter samen te werken in de oorlog, en verzette hij zich tegen de onafhankelijkheid van Indonesië. Als minister van Buitenlandse Zaken in de kabinetten Drees I en II was hij vanuit de Nederlandse regering betrokken bij het opzetten van de NAVO.
De tweede secretaris-generaal die Nederland heeft geleverd was Joseph Luns (1971-1984). Ook hij paste helemaal in de profielschets van een NAVO-baas. Hij was fervent anticommunist en is in zijn jeugd lid geweest van de NSB. Als minister van Buitenlandse Zaken tussen 1952 en 1971 gaf hij vooral uiting aan de wensen van het deel van het kapitaal dat trans-Atlantisch georiënteerd is. Binnen de EEG (voorganger van de EU) verzette hij zich bijvoorbeeld tegen het opzetten van een continentale politieke unie en tegen het voeren van een gezamenlijk Europees buitenlandbeleid, los van de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Ook bleef hij de VS in de Vietnamoorlog steunen. Als beloning kreeg hij de baan als secretaris-generaal. Hier bleef hij zich sterk maken voor de bewapening en regelde hij onder andere dat er 572 Amerikaanse kernraketten in Europa gestationeerd werden.
De derde secretaris-generaal die Nederland leverde was Jaap de Hoop Scheffer (2004-2009). Hij diende als Minister van Buitenlandse Zaken in de kabinetten Balkenende I en II, waar hij onder andere de invasie van Irak steunde. Na zijn ministerperiode werd hij secretaris-generaal en hielp onder andere met de uitbreiding van de NAVO richting het oosten door uitbreiding van het militair bondgenootschap met Albanië en Kroatië.
Zo hebben de Nederlandse politici en de kapitalistische belangen die zij vertegenwoordigen de NAVO helpen begeleiden door alle fasen van haar bestaan: van het anticommunisme dat een belangrijke rol speelde bij haar opzetten, naar het verdedigen van de Euro-Atlantische, kapitalistische belangen in Europa en wereldwijd, tot de grote uitbreiding richting Oost-Europa na de contrarevolutie in de Sovjet-Unie. De NAVO is in zijn 75-jarige bestaan betrokken geweest bij een lange reeks imperialistische oorlogen die honderdduizenden mensen het leven hebben gekost, zoals de NAVO-interventie in Joegoslavië 25 jaar geleden of de oorlog in Afghanistan. De NAVO heeft talloze onbestrafte oorlogsmisdaden begaan en fascistische regimes gesteund.
De NAVO is dan ook geen factor die ‘vrede en veiligheid’ garandeert, zoals de afgelopen dagen veel wordt beweerd. In tegendeel: de NAVO is juist een aanjager van internationale conflicten en oorlogen, waar Nederland steeds meer bij betrokken raakt. De NAVO-oefeningen nemen steeds massalere vorm aan. De afgelopen maanden zijn daarbij al meerdere Nederlandse militairen gewond geraakt en één militair is zelfs overleden. Ondertussen worden vele miljarden aan belastinggeld besteed aan de bewapening en missies van de NAVO.
Nu mag Rutte de volgende fase in het bestaan van de NAVO gaan begeleiden. Een fase die vol zal zijn van een strategische herschikking van het bondgenootschap tegen de concurrentie van China en Rusland. Want wat de volgende fase van de NAVO dan ook precies in petto heeft, het moge duidelijk zijn dat dit verbond niets anders is dan een imperialistisch verbond, oftewel een verbond van de kapitalisten dat uitbreiding van hun markten en invloedsferen nastreeft. De strijd voor vrede en tegen oorlog begint met de strijd tegen de NAVO als het belangrijkste imperialistische militaire verbond waaraan de Nederlandse kapitalistenklasse deelneemt.
solidnet.org / ncpn.nl
